Gustav Klimt e a súa homenaxe a Beethoven

Este ano é o 150 aniversario do nacemento de Gustav Klimt (1862-1918). 

Naceu no ano 1862 en Baumgarten, xunto a Viena. O seu pai era orfebre e a súa nai cantante de ópera. Dende pequeno amosou moitas aptitudes para o debuxo, así que dende os 14 anos comezou a estudar na Escola de Artes e Oficios de Viena distintas técnicas: dende o mosaico ata o fresco ou a pintura. Xunto co seu irmán Ernst facía un bo equipo e axiña tiveron encargos de decoración de interiores.

Quizáis as obras máis famosas de Klimt sexan as da súa etapa dourada: cadros cheos de cores como se fosen un calidoscopio, con decoración de espirais e mosaicos e predominando o resplandor do dourado.

Hoxe en día O bico (1907) é a súa obra máis coñecida e admirada. 

Para que coñezades un pouco a súa obra tedes o seguinte vídeo con acompañamento do adagio da Romanza para violín e orquestra nº 2 de Beethoven.

No ano 1902, Klimt xunto cun grupo de artistas que formaban a chamada Secesión vienesa quixeron facer unha homenaxe a Ludwig van Beethoven. Daquela cumpríanse os 75 anos da morte de Beethoven.

Na exposición unha estatua do compositor, obra de Max Klinger, ocupaba o centro da sala. Ó longo de tres paredes, Klimt pintou o seu Friso Beethoven e Gustav Mahler sería o encargado de dirixir un arreglo da 9ª sinfonía.

Klimt quería plasmar a búsqueda da felicidade do ser humano a través da arte.

Na primeira parede, Beethoven, que representa a Forza, aparece coma un cabaleiro con armadura que  ten a misión de loitar contra o sufrimento da Humanidade.

Na segunda parede, as forzas do Mal: distintas figuras que amosan o horror, a enfermidade, a loucura, o exceso...

Despois desa escea angustiosa, aparece na terceira parede a Poesía, tocando unha lira.

A parte final do friso é a perfecta representación do Himno á Alegría de Schiller, ó que puxo a música Beethoven no movemento final da Novena Sinfonía. É a representación dos versos de Schiller: a alegría, marabillosa chispa divina.

O coro de mulleres traénos a harmonía: as artes lévanos ó reino do ideal , onde podemos atopar a pura ledicia, a pura felicidade, o puro amor. 

No seguinte vídeo, poderedes ver o friso de Beethoven tal e como se expón actualmente no Pavillón da Secesión vienesa, mentres escoitamos o movemento final da Novena Sinfonía, onde aparece o Himno á Alegría. Un canto á fraternidade universal: tódolos homes serán irmáns (alle menschen werden brüder).

Cando o baixo exclama coa súa chamada: "Amigos, non neses tonos..." a melodía do Himno é tocada pola orquestra e despois polo coro. Chelos, frautas e oboes,..alternancia de voces masculinas e femininas ata chegar a intensidade de todo o coro.

O Himno da Alegría sonará o luns 30 de xaneiro, Día Escolar pola Paz, en milleiros de escolas como un gran símbolo da igualdade e fraternidade. Quería compartir con vos esa gran homenaxe de Klimt con Beethoven. Que mellor ocasión que esta! 

E para despedirnos, un verso do Himno da Alegría cun detalle dunha obra de Klimt.

Abrazádevos, millóns de seres!